Najčešće je primarno konstitucionalne prirode, ali se održava i produbljuje sa majčinom zabrinutošću i anksioznošću, sa njenim pokušajem da po svaku cijenu nahrani bebu i to u količini koju ona procjenjuje prikladnom. Takva interakcija brzo će učiniti hranjenje mučnim za oba partnera u dijadi, a može se pojaviti i povraćanje, poremećaj spavanja, opšta razdražljivost. Ako je majka senzibilna, ako ima osjetljivosti za svoju bebu, za njene temperamentalne karakteristike, za eventualnu primarno sniženu toleranciju na stimulaciju, ona će moći zajedno sa bebom da strpljivo slijedi njen ritam i da ne ubacuje u nju svoje uznemiravajuće anksioznosti. Sa nekim bebama prosječno obdarena majka teško se usklađuje, jer one traže posebnu senzitivnost i otkrivanje specifičnih kanala komunikacije. Problemi sahranjenjem koji su u startu
prisutni, a vezani su za konstituciju bebe često su provokacija za brojne unutrašnje konflikte majke,koji su instalirani tokom njenog infantilnog razvoja, a koji ulaze u interaktivni prostor stvarajući cirkulus viciozus.Upravo su problemi sa hranjenjem u najranijem uzrastu i podstakli ideju da se kod novorođenčeta pedijatar bavi interakcijom, a ne samom bebom, jer, kako je Vinikot rekao, ne postoji takva stvar kao što je
beba, jer se ona ne može posmatrati izvan interakcije sa majkom. Pedijatri, pedopsihijatri i psiholozi danas u svijetu rade zajedno u timu i obučavaju se za rane intervencije kod ovih problema, pri čemu se ispituju doprinosi majke interakciji i, budući da u u ovom slučaju majke visoko motivisane za otklanjanje simptoma kod bebe, čersto su dovoljna 2-3 razgovora da se otkrije nesvjesna režija, koju je majka napravila, doprinoseći stvaranju simptoma. Ovdje treba imati na umu da nije problem samo u tome što beba neće dobijati na težini i somatski napredovati, što je svakako bitan aspekt problema, nego što će, u slučaju ranog nesklada u odnosu, prva iskustva deponovana u unutarpsihičkom prostoru o sebi i svijetu oko sebe biti bolna i kao takva će predstavljati lošu osnovu za dalji emocionalni razvoj. Pribjegavanje povraćanju kod psihološki nediferenciranog organizma može biti jedini način da se oslobodi ovih unutrašnjih bolnih sadržaja.
prisutni, a vezani su za konstituciju bebe često su provokacija za brojne unutrašnje konflikte majke,koji su instalirani tokom njenog infantilnog razvoja, a koji ulaze u interaktivni prostor stvarajući cirkulus viciozus.Upravo su problemi sa hranjenjem u najranijem uzrastu i podstakli ideju da se kod novorođenčeta pedijatar bavi interakcijom, a ne samom bebom, jer, kako je Vinikot rekao, ne postoji takva stvar kao što je
beba, jer se ona ne može posmatrati izvan interakcije sa majkom. Pedijatri, pedopsihijatri i psiholozi danas u svijetu rade zajedno u timu i obučavaju se za rane intervencije kod ovih problema, pri čemu se ispituju doprinosi majke interakciji i, budući da u u ovom slučaju majke visoko motivisane za otklanjanje simptoma kod bebe, čersto su dovoljna 2-3 razgovora da se otkrije nesvjesna režija, koju je majka napravila, doprinoseći stvaranju simptoma. Ovdje treba imati na umu da nije problem samo u tome što beba neće dobijati na težini i somatski napredovati, što je svakako bitan aspekt problema, nego što će, u slučaju ranog nesklada u odnosu, prva iskustva deponovana u unutarpsihičkom prostoru o sebi i svijetu oko sebe biti bolna i kao takva će predstavljati lošu osnovu za dalji emocionalni razvoj. Pribjegavanje povraćanju kod psihološki nediferenciranog organizma može biti jedini način da se oslobodi ovih unutrašnjih bolnih sadržaja.
Nema komentara:
Objavi komentar